Met fietsbingo flunen
Het is een soort fietsbingo waarvan je de cijfers vooraf al weet en ik ben er aan verslaafd. Dat klinkt erger dan het is: “Mijn naam is Arnold Kroon,” en ik ben verslaafd.” Ik ga echt niet zweten en krijg ook geen trillende handen, als het er even niet van kan komen. Wel probeer ik van elke gelegenheid gebruik te maken om nummerend rond te fietsen. Op mijn KOGA met stekker volg ik graag fietsend een knooppuntroute.
Vooraf bepaal ikzelf de volgorde van cijfers, natuurlijk niet met zo’n bingomolen, maar via de site van bijvoorbeeld www.fietsknoop.nl, waarop een gedetailleerde landkaart de nummers van een aantal routes richting noord, zuid, oost, west worden aangegeven. Vanaf een startpunt is het dan een kwestie om nummers aan elkaar te verbinden, totdat er een fietsrondje is gemaakt.
Meestal creëer ik een rondje tussen de 50 en 70 kilometer. Daarmee krijg ik een serie cijfers van rond de 35 stuks. Het is dan een kwestie om de cijfers in de juiste volgorde af te werken. Vandaag kon ik wat later aan mijn fietsroute beginnen, waardoor ik koos voor een afstand van om en de nabij de 40 kilometers, te starten in Broek in Waterland. (01)
Voor richting 79 koos ik bewust, omdat ik tot en met Uitdam (77) de oostkust van Noord-Holland al had gereden en ik heel graag daarna op 47 ( Durgerdam) wilde uitkomen. Het is waanzinnig mooi en verrassend om met cijfers op de mooiste plekjes van het land uit te komen. Dit keer stond mij bij 76 weer een pracht verrassing te wachten. Het plaatsje Zuiderwoude (57) was al een traktatie op zich, waarna ik bij 76 heel verrassend uit het zadel moest. Er moest worden gekluund, bij wijze van babbelen dan. Dit schaatsbegrip (lopen op schaatsen) moest met ‘lopen met de fiets’ een vergelijkbare betekenis krijgen. Geheel in Friese termen zou je het ‘flunen’ kunnen noemen.
Hoe dan ook, op een platgetrapt paadje moest ik, met m’n KOGA aan de hand, een weiland door met een aantal slootjes als hindernis. Elke sloot reed je met de fiets aan je hand over een gootje naar de overkant, waarbij persoonlijke capriolen onvermijdelijk waren. Gelukkig was een fietser (vr) mij voor, dus hoefde ik haar alleen maar na te bootsen. Eenmaal het grote weiland te hebben overbrugd, stond ik aan de oever van de Holysloter Die. Een bel en een ‘tramhuisje’ bevestigde voor mij dat hier een reguliere oversteek is.
Geduld was echter geboden, want aan de andere oever ontwaarde ik ook twee fietsers bij de bel. Eén euro twintig verder, “sorry, maar ik heb niet meer dan € 1,10 gepast,” kon ik richting 78. Tuurlijk, het heen-en-weer-bootje had door mij een strop van 10 eurocent, toch kan ik daar niet wakker van liggen, want haar collega in directe omgeving vroeg slechts 25 eurocent voor een overvaart.
De cijfers die daarna, min of meer op een bingo-formuliertje gepresenteerd, waren opnieuw van een ongekende schoonheid. Wat heeft ons land toch ontzettend veel moois te bieden. Tegenwoordig verstopt achter een willekeurige cijferreeks. In ben Arnold Kroon en ben verslaafd.
0819
