Het pinkepoutje
Meer dan ooit zou ik eens een destructeur willen ontmoeten. Misschien zou ik zelfs een biertje met hem willen drinken. Of zal het een zij zijn, die er ook nog eens leuk uitziet?! Tja, dan mag het ook een gezellig etentje worden. Genderneutraal gesproken ben ik zó ontzettend nieuwsgierig naar zo’n persoon, die de mooiste apparatuur en de vernuftigste zaken na tien jaar naar de kloten helpt.
Het zal mij ook benieuwen of diegene ook op dezelfde afdeling development zit, daar waar zijn collega’s met het scheppen van de nieuwste vindingen bezig zijn, terwijl hij/zij bezig is om een pinkepoutje uit te vinden, die automatisch alle vindingen na tien jaar kapot laat gaan. Dat zal toch niet?! Dan moet’ie nagenoeg dagelijks in de maling worden genomen en van heel wat pesterijen het slachtoffer zijn. “Hé sloopkogel, haal jij effe koffie voor ons?”
Nee, ik denk dat er voor de destructeur een zolderkamertje is ingericht, waar ook de mislukte vindingen staan opgestapeld. Daarom…., wat zal het voor een persoon zijn? Zou’ie nog kunnen lachen, lol kunnen hebben of lopen fluiten? Vandaar dat biertje. Ik zal honderduit vragen. Hoe het zo is gekomen en of hij het écht leuk vindt om in de mooiste vindingen van zijn collega’s een pinkepoutje te verstoppen, waarmee na tien jaar alles kapot gaat. Ik ben zo vreselijk benieuwd.
Dat komt doordat een oud haakje van één van de 44 lamellen langs het raam in mijn woonkamer is afgebroken en het haakje niet meer leverbaar is. Maar ook, doordat het oude aan/uit knopje van mijn ambilight TV op hetzelfde moment kapot is gegaan en óók niet leverbaar meer is. Zowel de lamellen als de TV zijn op de kop af tien jaar geleden aangeschaft.
Sowieso ben ik met de lamellen-rail ertoe veroordeeld om een geheel nieuw systeem van honderden euro’s te kopen. En dát voor een 25 millimeter groot haakje. Het aan/uit knopje van mijn HDTV is ook niet veel meer dan 25 millimeter groot. Doodzonde om zo’n prachtig toestel, wat ik met een kastje van Apple TV, smart heb gemaakt, bij het grofvuil te moeten zetten.
Ik had mazzel! Nadat ik gisterochtend mijn TV niet aan de praat kreeg, zocht ik direct op internet naar een Ome TV-dokter. Oef, zou ik mij op glad ijs hebben gewaagd?! Hoe vaak word je er niet voor gewaarschuwd: “pas op voor tillers op Internet.” Ik nam de gok. Als het ware buiten kerkelijk, hield ik mij vast aan: “God zegent de greep.” Zo kwam ik bij de website van Techno Service Heiloo uit.
Wel een heel algemene naam, moet ik wel verder gaan?! Of ik maar even een formulier wilde invullen. Opnieuw liet ik God de greep zegenen en zowaar, bijna direct ging mijn telefoon. Ene Mike had mijn formulier voor zich op het beeldscherm staan en het toeval wilde dat hij tegen de avond in mijn omgeving moest zijn. Hij was bereid mijn HDTV netjes van z’n beugel af te halen, ‘m te repareren en de volgende dag het toestel netjes terug te hangen. En dat voor een heel redelijk bedrag. “Oef, pas op voor Internet-tillers?!” Nee hoor, want zo geschiedde.
De destructeur, de sloopkogel onder zijn collega’s, heeft in mijn Tv-toestel voor niets dat pinkepoutje aangebracht. Pech voor zijn baas en mijn mazzel een goede reparateur te hebben gevonden.
Oké, wel een nieuwe rail voor mijn lamellen, maar geen dure HDTV… Nog steeds een oplopende nieuwsgierigheid naar zo’n negatieveling van dat pinkepoutje.
Vandaar dat biertje, nou ja een paar biertjes, want na zijn tiende slok gooi ik per ongeluk zijn glas om.
Proost!
1017
