Kroondomein.com

Hardnekkige kronen

melkkoe

 Met mijn zus kwam ik al tot de conclusie, dat onze familie niet de melkkoe van de zorgverzekeraars is. Waar wij ons overigens niet schuldig over voelen. Want aan de andere kant komt het met bakken terug, doordat tot op heden de AOW en Pensioen voor velen van ons niet uitgekeerd behoefde te worden. Dan zijn we wél weer die goudmijn. Mijn zus en ik zijn niet voornemens dit sponsorcontract verder uit te breiden. Als het aan ons ligt zal het KMC (Kroon Medisch Centrum) er nooit komen.

Oké, wij beiden hebben dicht langs de weg van hemel en aarde gewandeld. Fysiek zijn we behoorlijk aangepakt. Maar steeds, zoals Kieneke dat zo mooi zegt, ‘hebben we even met de manen geschud en zijn doorgegaan.’ Op kleine dipjes na zijn we nooit gedemoraliseerd en blijven we lol maken. Dit heeft alles met onze inborst, de positiviteit en gevoel voor humor te maken. Het mooiste bezit, dat de genen onze stamboom in liet dwarrelen.

Met een aanval op de zorgkosten, bleef Kieneke gisteren weer een nachtje over in het Erasmus UMC, om de etmaal-infuuskuur te relativeren tot haar ‘vervolgcursus paaldansen.’ Eenmaal bij die paal weg konden we telefonisch samen weer lol maken. Ik bedoel maar.

In haar schaduw staat mijn recente gebeurtenis bij de tandarts, waarvoor ik overigens met de gemeenschap heb afgesproken, dat ik die kosten volledig voor eigen rekening neem. Eén van mijn kronen kwam in een weekend spontaan mijn mond uit. Het lukt me ‘m daarin terug te drukken, waarna ik voor de zekerheid scheef bekkend mijn voedsel verorberde.

Dit preventieve eetgedrag verviel snel weer in de oude, nette manier van consumeren. De kroon gaf mij nu een week later op m’n lip de herkansing. Weer drukte ik dit kostbare tandje, waarin omwille van mijn kauwkracht goud was verwerkt, op zijn plaats terug.

Toch nog anderhalve week later belde ik pas mijn tandarts, om de loslopende kroon aan te melden. Nu was de afspraak onvermijdelijk. “Ja, klopt die daar linksonder.” Mijn smoelensmid begon te wrikken. “Nou, als dát een loszittende kroon moet zijn… Je weet toch wel zeker dat die het is?” Van de hele roedel kronen in mijn mond, bleek dit de enige links/onder te zijn, dus was er geen twijfel mogelijk en sloot ik terstond mijn mond, op het moment dat de tandarts elders op verkenning wilde gaan.

Iets van zijn stoel losgekomen deed hij een volgende poging de aangewezen kroon los te wrikken. Opnieuw tevergeefs. Op het moment dat de arts gebogen over zijn instrumenten een volgende wrikker zocht, sloot ik mijn mond. “Als die kroon nou zo ontzettend vast zit, is het probleem toch opgelost?! Ik maak wel gebruik van jullie alarmnummer, op het moment dat mijn kroon zich spontaan los van m’n kaak zich meldt.

Zogezegd en nog steeds niet gedaan. Kronen zijn nou eenmaal hardnekkig.

11.15

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Loading Facebook Comments ...
|
dis©laimer - Site by - Dutch Design Office