Geen deal door toegangsrisico
Tjonge, had ik m’n nieuwe bank maar een week eerder gekocht, dan had ik ‘m lekker voor de feestdagen in huis gehad. Maar ja, als flinke Hollandse jongen legde ik mij al snel bij deze teleurstelling neer en zal het wachten worden tot twee weken na de oliebollen. In verband met belastingperikelen vroeg ik tussentijds toch nog even of het dan tóch de laatste week van dit jaar kan worden. “Dat zal wel lukken.”
Inmiddels had ik mijn bestaande bankstel wel op “Gratis afhalen in Alkmaar” gezet, waar slechts een duimpje als reactie op kwam. Oké, dan maar op de ruilen-site, met kinderkleurboeken als ruilobject. Heden ten dage lijkt een kleurboek meer waard te zijn dan een hoekbank met binnen-vering. Ik wilde geduldig afwachten, maar ‘Woonrijk’ niet.
Plots had ik van hun een mailtje, dat mijn bank in het magazijn is aangekomen en wanneer zij het kunnen afleveren? Wouw, klasse! Maar ja, dan moet ik wel heel snel van mijn huidige bankstel af. Dan maar niet rechtstreeks iemand een plezier doen, door het gratis weg te geven, zodat ik de kringloop heb gebeld.
“Ja meneer, wij staan hier voor de ingang naar uw huis. Is er ook een tweede weg?,” werd mij telefonisch gevraagd. ”Ja zeker, tien meter naar links, daar kunnen de hogere vrachtwagens door.” “Ja dat weet ik,” verraste mij het antwoord. “Maar dan heb ik de kans dat, op het moment dat ik terug wil rijden, er een vrachtwagen bij de Jumbo staat te lossen. Ik heb echt geen zin om daar zeker een halfuur op te moeten wachten.” “Kom maar hierheen, dan blokkeer ik wel even voor Jumbo de uitgang.” Meneer Kringloop zag dit helemaal niet zitten en overbrugde samen met zijn maat de 80 meter lopend naar mijn huis.
“Dat wordt dan een heel gesjouw naar uw auto,” ontving ik beide mannen, wat met een brom werd afgedaan. Eenmaal bij mijn bankstel, wat nog eens 25 meter (gelijkvloers) verder was, had de baas al snel zijn oordeel klaar. Over de bank wrijvend zei hij: “Dat is veel te vlekkerig, dit bankstel ga ik echt niet meenemen.” “Meneer, dat zijn de vleugels van de stof,” waarbij ik demonstreerde dat ‘de vlekken’ simpel waren weg te aaien.
“Dat kan zijn, maar zo zien de kopers het niet. We nemen het echt niet mee.” Zelfs soebatten en een onderhands aanbod mocht niet helpen. Zonder verder een groet te verwachten, verlieten zij het pand. Mij leek het de pech, dat zij niet voor mijn deur konden parkeren. Wat nu?, overmorgen wordt mijn nieuwe bankstel geleverd.
De gemeente kon mij niet eerder helpen dan de 20e december. Ten einde raad belde ik een vriend, die al eerder mij graag van dienst is geweest en mij aankomende week wel met zijn bestelauto van het oude meubilair wil komen verlossen. Het gaf mij enigszins rust.
Zal ik toch Marktplaats nog een keertje proberen? Nadat ik met foto en al mijn bankstel gratis had aangeboden, kreeg ik binnen een kwartier een reactie. “Wanneer ik er van af moest?; wat de maximale lengte is en of het even mocht worden gereserveerd?” Nu was ik het die streng moest zijn. “Overmorgen wordt mijn nieuwe bank geleverd, daarom neem ik geen enkel risico. Weg is weg.” “Ik bel nu mijn man,” veranderde haar intonatie in een haastige klank.
Nog geen driekwartier later werd er aangebeld. “Van mijn vrouw moest ik…” Zonder hem uit te laten praten loosde ik hem direct mijn kamer in, om hoopvol op zijn reactie te wachten. “Als we nu eerst die tweepersoons bank op uw patio zetten, kan ik de driezits het eerste in mijn aanhangwagen schuiven.” Yes, de deal was gesloten. Mijn oude bankstel was nu nog maar 25 meter van mijn verder zorgeloze leven af. Vrijdag al, kan ik van mijn nieuwe decor genieten.
-o-o-o-
Lees voor de aankoop: https://kroondomein.com/mn-zus-als-kostenpost/
12.18
