Een Big Fish?

Click op de foto voor een reactie van de politie

Corona gestuurd haal ik tegenwoordig ’s ochtends vroeg mijn boodschappen. Niet bij Jumbo, 80 meter bij mij vandaan, maar bij Albert Hein 1100 meter met de auto. Zo ook toen ik rond 8:30 uur van huis vertrok. Het schemerde nog en ik bleek zonder licht te rijden.

Na nog geen 100 meter te hebben gereden, werd ik prompt door een politieauto achtervolgd. Het STOP teken werd gegeven, waarna er vier(!) agenten hun VW Golf uitkwamen, alsof zij de ‘Big Fish’ hadden gevangen. Zelf nog niet op de hoogte van mijn fout, liep ik een van de dienders tegemoet met de vraag wat is er aan de hand was?

“U rijdt zonder licht.” “Jezus, wat stom. De verlichting gaat normaal automatisch aan, waarschijnlijk is de instelling verschoven. Sorry en bedankt voor de melding,” waarbij ik er vanuit ging mijn weg te kunnen vervolgen. “Mag ik uw rijbewijs zien”, vroeg één van de vier dienders streng. “Het is heel gevaarlijk om zonder licht te rijden. Ik zag dat men in de auto naast u erg was geschrokken. U moet er toch niet aan denken dat ik bij u thuis moet aanbellen om te melden dat u een ernstig ongeluk is overkomen?!”

Verbouwereerd keek ik het agentje aan. “Meneer ik ben nog geen 100 meter van huis, heb nog niet harder dan 30 kilometer p/u gereden. En ja, het was een domme fout. Maar u laat het toch zeker wel bij een waarschuwing?” Turend op zijn mobiele bonnenschrijver ontnam hij mij die illusie.

“Bij dit type overtreding bekeuren wij altijd.” “Kom op man, maakt u nooit een fout?” In plaats van dit ruiterlijk toe te geven, trok hij in twijfel dat ik nog maar 110 meter had gereden. “U kunt wel de hele stad al zijn doorgereden, gevaarlijke situatie hebben gecreëerd, dat zou toch heel goed kunnen?! Trouwens waarom bent u niet naar de Jumbo gegaan?”

Een snedig antwoord lag op mijn lippen. Maar ik begreep met een vervelende dienstklopper te maken te hebben, die van zijn machtspositie genoot, dus legde ik braaf uit dat mijn voorkeur lag bij het zelf scannen van mijn boodschappen. “Trouwens, voel hier maar aan de motorkap.” Verrassend gewillig ging oom agent op mijn verzoek in. “Met zo’n koude motor kan je toch niet ver hebben gereden?” “Ach, dat zegt mij niets. Weet u bla, bla bla.” Nu kreeg ik ál zijn politieschool-kennis over dit onderwerp over mij heen, alsof ik ‘m een mondeling examen afnam. Daarbij bleef hij op z’n digitale bonnenschrijver turen.

“Nou schiet dan maar op,” verloor ik mijn geduld en het vertrouwen hier schadevrij van af te komen. “Tja, het is maandagmorgen en mijn apparatuur wil maar niet opstarten,” biechtte hij schuchter op. “Aha, foutje. Daar zou u eigenlijk voor bekeurd moeten worden. Da’s 1-1.” Even had ik de hoop dat hij mijn grap met ‘nou ja, laat maar zitten’ zou afdoen.

Had hij geen mondkapje op gehad, had ik ongetwijfeld de fanatieke trekken om z’n mond gezien: ”Ik ga even mijn collega’s raadplegen.” Mannen die 20 meter terug bij de Golf al zo’n 10 minuten het schouwspel volgden. Er leek geen discussie op gang te komen. Kennelijk waren zij klip en klaar: ‘beboeten.” Zij leken er zelfs een gezelschapsspel van te maken: “Wie heeft het eerste connect met de bonnenmaker.”

Wat een lullig tafereel, vier mannen verwoed op een soort mobieltje te zien reutelen. Tijd om in te grijpen. “En zijn de heren er al uit?,” was ik naar ze toegelopen. De verbalisant keek geïrriteerd op: “Ga naar uw auto terug, ik kom zo bij u.” Zijn advies om in m’n wagen te gaan zitten volgde ik niet op. In plaats daarvan bleef ik irritant heen en weer lopen.

De arrogante diender moest zich over geven. “U heeft geluk. Ik kan nog steeds geen verbinding krijgen, daarom komt u er met een waarschuwing van af.” Nou ja, met een waarschuwing?! Hij ging er nog eens goed voor staan om heel neerbuigend en uitvoerig, alsof hij tegen een kind sprak, alle gevaren de revue te laten passeren, die door mijn ondoordachte handelen hadden kunnen gebeuren.

Wat respectloos. Ik heb zeker alleen al 2x zijn leeftijd mijn rijbewijs. Heb genoeg kennis en ervaring en zoals onze koning zei: “handel ik naar beste kunnen, maar ben niet onfeilbaar.”

 0121

Karaoke in de Kuip | Just a Little Bit…