De makelaar hield huis
Met een click op de foto kom je op de inbouw-kamer
Om mijn nieuwe functie bij het Noordhollands Dagblad te aanvaarden, moest ik wel binnen het verspreidingsgebied van deze krant komen wonen. Hoewel gehecht aan het Haagse met het Rotterdamse als mijn werkgebied waren we, na verkenning van onze nieuwe omgeving, enthousiast. Maar ja, waar wilden we wonen, waarvoor we konden kiezen vanaf het Noordzee kanaal tot en met Texel.
Al snel waren we eruit dat we met zoeken zouden stoppen, daar waar de vierbaansweg ophield. Onze voorkeur ging uit naar een gelijkvloerse woning of appartement met terras. Bij toeval kwamen we in een wijk met een keur aan terraswoningen. Met zelfs geschakelde bungalows aan een watertje. Eén van die huizen stond te koop en toevallig stond de eigenaar daarvan buiten.
Kortom, we spraken hem aan en mochten zijn huis bezichtigen. Vooral mijn vrouw liet direct blijken dat dit haar huis moest worden, waarna er terstond een overdracht van de plattegrond plaats vond. De vreugde was echter van korte duur, de vrouw des huizes trok de verkoop in. Neemt niet weg dat de plattegrond een vast plaats in m’n Truus haar tas had verworven.
Maar ja, waar je meestal elk type huis als alternatief ook in een andere straat vindt, was het voor dit bijzondere huis nauwelijks te verwachten. Onze geprojecteerde teleurstelling hielp. Enkele dagen nadien belde de voormalig verkoper met het goede nieuws, dat bewoners een paar deuren verder van eenzelfde woning sluimerende plannen hadden om hun huis te verkopen.
Uiteindelijk werd ons telefonische bod vanuit ons huis in Maassluis aanvaard, zodat ik op zoek kon naar een makelaar die de koopovereenkomst moest opstellen. Daarbij was zijn advies om een ontsnappingsclausule op te nemen, voor het moment dat mijn huidige woning niet verkocht zou worden. De noodzaak hiervoor zag ik niet, maar na veel van zijn aandringen ging ik overstag. Dit had voor ons bijna desastreuse gevolgen.
Na enkele weken was ons huis nog niet verkocht, waarvan ik netjes de verkopers van ons nieuwe huis op de hoogte bracht. De reactie “Ach, dan blijven jullie toch lekker in jullie huis en wij in het onze,” verontrustte mij. Temeer daar ik inmiddels had begrepen dat ons bod niet geheel marktconform was. Reden om navraag te doen.
De gebelde notaris zei wat ik vreesde: “Jazeker, de ontsnappingsclausule geldt evenzogoed voor de verkopende partij. Dus als uw huis niet wordt verkocht, kunnen ook zij de verkoop ontbinden. Maar ja, zoiets komt nooit voor.” Direct belde ik mijn makelaar en gaf hem uitleg van mijn bevindingen, “dus, ik sta erop dat u vandaag die ontsnappingsclausule uit de verkoopacte haalt en de verkopende partij hiervoor laat tekenen.
De huizenhandelaar zag hiervan de noodzaak niet in: “Zoiets is nog nooit gebeurd,” waarvan ik hem node van repliek diende: “Beste man, stel je voor dat het dit keer wel gebeurt, dan bent u een makelaar die niet alleen huizen verkoopt, maar ze ook laat ontfutselen. Dat is nieuws, waarbij u de pech heeft dat ik bij ‘de krant’ werk. De volgende dag belde hij mij dat de acte was veranderd.
Kort daarna was mijn huis verkocht en zaten we met de verkopende partij gemoedelijk bij de notaris om voor ons nieuwe huis de acte te laten passeren. Ook de makelaar kwam nog even langs om nog een keertje te blunderen. Enthousiast kwam hij op mij af: “Meneer Kroon, twee deuren verder is er nog een huis verkocht en weet u voor hoeveel…?” Heel gênant, waar de verkopende partij bij zat noemde hij het (marktconforme) bedrag wat ruim 50%* hoger lag. Met een garage, dat wel.
-o-o-o-
*voetnoot:
Hoewel de verkoopprijs ruim onder het marktconforme lag, was
het geen onlogisch bedrag. Het huis was ooit op tekening gekocht
én als Premie-A woning zat er een royale subsidie op. In die zin
hadden zij een dikke winst gemaakt.
0922
