Chip, ik heb je
Mijn huisbankier bleef maar folders m’n brievenbus in pletteren. Want, zij vonden dat ik eindelijk maar eens over moest stappen op Telebankieren. Suf geluld, kwam ik zelf inmiddels ook tot die conclusie. Omdat je legitimatiebewijs hierbij nodig is, adviseren zij op de site, om één van hun kantoren te bezoeken.
Na de vestigingen op de site te hebben geraadpleegd, trok ik de stoute schoenen aan, om mij aan de balie van vestiging de Mare te vervoegen. Fout, de winkelier next door wist mij te vertellen dat dit filiaal van Fortis Bank “al héél lang geleden opgehouden is te bestaan”. Hij wist zelfs dat in heel Alkmaar, met een inwonerstal van ruim 90.000 personen, er nog één vestiging over was. Het hoofdkantoor, hartje centrum, dus met de auto niet te bereiken. “Zal ik dan toch maar gelijk naar een andere bank overstappen?!” Nou ja, als het eenmaal digitaal gaat…. Dus dan maar zo’n acht kilometer verder van huis, naar de vestiging in Heerhugowaard, met parkeren bijna voor de deur.
Nu kom ik al heel wat jaren niet meer bij de bank thuis, waardoor ik met open mond van verbazing binnenstapte in een soort Kijkshop-omgeving, inclusief de Senseo, die achter een glazen kolom werd aangeboden. Hè, is dit de bank wel, er is zelfs geen traditionele balie met vloertape om je discreet achter op je beurt te wachten.
Vanuit de Senseohoek kwam met een vriendelijke glimlach een bankemployee op mij af. Nadat ik voor haar bureau plaats mocht nemen, zij mijn reden van bezoek wist, vroeg zij: “Waarom heeft u zich niet via Internet aangemeld?” “Ahum, ik moet mij toch bij u op kantoor legitimeren???” Nee hoor, u had zich ook via het net kunnen aanmelden. Wilt u dit alsnog?” Godver…, eerst naar een opgeheven filiaal worden gestuurd, om vervolgens te horen dat een persoonlijk bezoek aan de bank helemaal niet nodig is?! “Nou ja, ik ben nu eenmaal hier, dus wilt u het dan toch maar verder verzorgen”. “Wat u wilt.”
Binnen enkele dagen had ik alle benodigdheden, inclusief een nieuw bankpasje, in huis. Top! Edoch, een week na dato kreeg ik zo’n bekend mutatieformulier van de bank, met een heel belangrijke mededeling: “U dient uw oude bankpas nog te gebruiken, voor de Chipknip.” Hè, watte?! Is ons niet altijd verteld dat, bij het in gebruik nemen van een nieuwe pas, de oude pas onklaar gemaakt dient te worden. Nou en dát heb ik gedaan!
Terstond zond ik een mailtje naar de ‘serviceafdeling’ van Fortis, waarop een uiterst laconiek antwoord terugkwam. “Heeft u de pas doormidden geknipt, kunnen wij niets meer voor u doen. Wij vertrouwen er op u voldoende te hebben geïnformeerd.”. Ik geloofde m’n eigen ogen niet. “Nee servicemevrouw, natuurlijk niet, u heeft niets voldoende….,” respondeerde ik in een pissig mailtje.
Kennelijk ging deze tegenspraak haar te ver, want nu werd ik door een bereidwillige collega van haar, maar dan van de plaatselijke bank, gebeld met het verzoek het gesplitste pasje in hun retourenvelop te zenden, waarna zij haar best zou doen, mijn saldo van de chipknip terug te boeken. Die poging deed zij met succes. € 22,50 werd op mijn rekening teruggestort.
Ik prijs die aardige mevrouw voor haar moeite, maar ben nog steeds pissig op die servicetrut, die mijn chipknipgeld zomaar verbeurd wilde verklaren.
0805
