Click op de foto voor het nieuwe verkeersbord van het woon/ruilerf
Zo langzamerhand krijgt ons menselijk gedrag gelukkig weer normale, aardse trekjes. Zo worden onze honden bijvoorbeeld niet meer op strafkamp, naar de gedragstherapeut Gaus, gestuurd en branden wij onze voeten niet meer aan Tjakka Ratelband. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg, is het aloude motto dat binnen ons brein een herintreden deed. Verder lezen..
Ten tijde van mijn VU-opname heb ik wel TV genomen, maar beslist geen telefoon. Als ik iéts onverteerbaar vind, is het wel dat oeverloze telefoon-gelul over de vorderingen van de patiënt. Sowieso bellen ze juist op het moment dat de stakkers net even wegdommelen en dat terwijl ze eigenlijk alleen omwille van hun morele verplichting bellen. Verder lezen..
Click op de foto voor buitenlands supporters plezier
Mijn interesse in voetbal is geen logisch gevolg van mijn eigen voetbalervaringen. Druppelsgewijs groeide mijn interesse, door de belangstelling van mijn vriendenclub. In AZ wel te verstaan. Met een onbezet kaartje van een abonnementhouder, kwam ik nog wel eens de Alkmaarder Hout binnen, om met 8.389 voetbalsupporters een partijtje te zien voetballen. Leuk sfeertje en altijd even gemoedelijk. Voor mij meer kijken dan begrijpen, lol maken en een prettig biertje drinken achteraf. Verder lezen..
Click voor het verhaal van Carlotta op de foto
Een mop kan jaren rondwaren, om dan weer een generatie verder op te duiken. Zo ook de volgende mop, in iets gekuiste versie: “In het ziekenhuis wast een oudere verpleegster een zeebonk, waarbij zij op zijn penis het woord Adam getatoeëerd ziet staan.
Verder lezen..
Terwijl de brandende zon zijn kalende hoofd verhitte, baande hij zich een weg over het overvolle strand van Scheveningen. Het was sinds vele, vele jaren dat hij vertoefde op deze immens grote zandbak van de Nederlandse kust, waar in de zomermaanden vooral het Duits de voertaal is. Vroeger, als kind was hij er dol op, de hele dag op het strand bivakkeren. De hele schoolvakantie lang was hij met zijn vriendjes te vinden op het heerlijke strand met die onstuimige zee. Vele kilo’s zand en zout zijn er van zijn kinderlichaampje gespoeld. Verder lezen..
Met Valentijnsdag in zicht, wilde ik toch meer weten over dit voor ons vrij nieuwe fenomeen, wat uit Amerika is komen overwaaien. Dan blijkt al snel, dat het in het geheel geen Amerikaanse historie kent, maar dat de Yankees het ooit uit Europa lieten mee migreren. Waar het nu een mierzoete activiteit is, van elkaar digitale wenskaartjes mailen, was het ooit een banaal Heidens feest van de Romeinen. Verder lezen..
Ha die Kieneke,
Ik moet je iets geinigs van m’n baasje vertellen. Hij heeft mij afgelopen zaterdag opgehaald bij Stichting Zwerfdier, als een ruim één jarig katertje, zo goed als helemaal zwart, met een paar witte borsthaartjes en m’n naam Zorro. Die naam heeft mijn vorige baasje mij gegeven. Het was een lief baasje, maar ik was op zijn flat niet te houden want als ik naar buiten wou, sprong ik net zo makkelijk van tweehoog naar beneden. Kon mij niet schelen, al was het 6 hoog, dan nog zou ik nog springen. Verder lezen..
Het damesteam begon vanavond aan haar eerste competitiewedstrijd van dit seizoen. Op de tribune hadden wat trouwe supporters plaats genomen. Het inspelen kon beginnen. Zoals gebruikelijk stapten eerst de twee minst sterke spelers de baan op, de glazen deur viel in ’t slot. De eerste slagen tegen het balletje leken nog wat ongecontroleerd. Verder lezen..
Click op de afbeelding voor een drieluik van Lotta
Enthousiast geworden over zijn komaf (Stichting Zwerfdier), vonden wij vrij snel dat Morro (v/h Zorro) een kameraadje moest hebben. Natuurlijk uit dezelfde stal. Doordat de wervende tekst over Carlotta in het kwartaalblad “Zwerver” ons vertederde, besloten wij ons over het problemenpoesje te ontfermen. Zelfs als Hagenaars vonden we de naam Carlotta te kakkerig, zodat wij haar direct omdoopten tot Lotta. Verder lezen..
Ondanks dat ik ruim 15 jaar riant aan het water woon, stamt mijn laatste ervaring met vissen, uit de periode dat het erg in was, in een kartonnen aquarium met een magneethengeltje op genummerde visjes te vissen. Ooit een leuk gezelschapsspel, waarbij het je verboden werd om, door over de kartonnen rand heen te gluren, zo onderin het virtuele water te kijken. Ik was heel bedreven in dat magneetvissen. Verder lezen..
