Bizarre ontmoeting
Met een click op de foto de allerlaatste foto die ooit nog van Ton is gemaakt
Afgelopen zondag wilde ik enthousiast een verhaal schrijven over mijn happening bij de regelmatigheidswedstrijden van de Historische Motorsport Vereniging in Schagen. Doordat ik onverwachts een leuke logee kreeg, heb ik die activiteit moeten uitstellen. Het verhaal, zoals ik dat in gedachten had, zal er nooit komen.
Wel wil ik er nog over verhalen dat het voor mij een fantastische gebeurtenis was, waar ik met volle teugen van heb genoten. Er werd op oude racemotoren gereden uit de tijd dat mijn vader ook motorrenner was, wat ik als jongetje van rond de 10 jaar heb meebeleefd.
Geweldig was het dat mijn vader onder de senior-renners nog genoegzaam bekend was. Steeds als ik door Bink du Pont werd voorgesteld, kwamen de mooiste verhalen over Bobby Kroon als speedway- en motorrenner, die ik als een spons opzoog.
Van de gekende journalist uit de motorsport, Joop van Brecht, kocht ik nog een mooi boek “Oude glorie van het gras & asch,” waarin hij een persoonlijke noot schreef, het leuk gevonden te hebben dat hij een zoon van Bob Kroon ontmoette, tijdens de classicraces. We hebben toen heel wat oude herinneringen opgehaald.
Joop stelde mij ook voor aan Ton van der Valk, deelnemer aan de classic races, die ook een succesvol wielrenner is geweest en met zijn vrouw, heel toevallig, vrienden waren van mijn zus en zwager. Doordat zij 170 kilometer uit elkaar kwamen te wonen, was het laatste persoonlijke contact inmiddels bijna 10 jaar geleden.
Voor de lol maakte ik een foto van Ton, die ik aan mijn zus Kieneke doorzond, met de vraag of zij deze meneer kende. “Natuurlijk!” werd enthousiast bevestigd, met de verbazing hoe ik in hemelsnaam bij hun vrienden terecht kwam. Met een blij gezicht verzocht Ton mij de hartelijke groeten van Ton en Thea te doen. Daarna kwamen de leukste verhalen los, ook weer van veel mensen die ik vanuit de wielersport ken.
Later zag ik dat Ton met startnummer 12 op zijn oeroude Velocette ook een verdienstelijk motorcoureur was. Eenmaal terug in het rennerskwartier sprak ik mijn lovende woorden uit. “Je moet beslist eind van de maand ook naar Barneveld komen, hoor!,” spoorde hij mij aan. Eigenlijk werd hiermee een vriendschap gesloten, waardoor we elkaar meer bij die wedstrijden zouden ontmoeten. “Doe Kieneke en Michas de hartelijke groeten en zeg maar dat we weer eens wat moeten afspreken”, riep hij mij nog na.
Nooit zal het daar nog eens van komen, naar ik vanavond vernam, waren Bink en ik nog maar net vertrokken, toen Ton in elkaar zakte en in zijn leren motorpak overleed.
Hoe bizar en dat nog eens met de wetenschap dat ik de laatste foto’s van hem heb gemaakt. Het lijkt mij goed om zijn actiefoto op mijn kroondomein te publiceren.
Ton, rust zacht!
R.I.P. Ton van der Valk
0716
