Beroepscode
Mijn vrolijke dagblad carrière begon ik in 1974 bij het Rotterdamsch Nieuwsblad als advertentievertegenwoordiger voor het rayon Rotterdam Noord. Daar had ik een paar grote radio/tv-klanten, in de tijd dat er met een grootbeeld Philips kleuren-tv werd gestunt voor 999, – gulden. Pal voor de deadline van de donderdagkrant kon ik de advertentieteksten bij deze TV-boeren ophalen. Na bij de een de tekst te hebben gehaald, een Sony TV voor 799,- gulden, werd ik door zijn collega enthousiast ontvangen. “Ik heb me nou een aanbieding, daar slaat héél Rotterdam steil van achterover. Hier, schrijf maar op, een Sony kleuren-tv van 999,- voor maar 899,- gulden. O ja, zet er maar bij: op=op.”
Omdat hij wel wist dat ik de tv-branche goed in het snotje had, stond hij glunderend op mijn reactie te wachten. “Zóóóó’….,” reageerde ik zo neutraal mogelijk. Want, van zijn collega had ik namelijk voor precies dezelfde kleuren-tv als aanbieding 799,- gulden genoteerd. Nu al wist ik dat deze man zijn advertentiekosten in het water had gegooid. Maar ja, ik moest mij aan de erecode houden.
“Maak de advertentie dit keer maar eens zo groot. Alleen kan ik er geen afbeelding van vinden,” stond hij in een grote stapel reclamemateriaal te zoeken. “Maakt niet uit, ik geloof er op de krant wel een afbeelding van te hebben,” zei ik tot zijn opluchting, terwijl ik dit beeldmateriaal al van zijn collega had ontvangen.
Een week later stuurde de beteuterde klant mij door met: “Nee, ik sla deze week maar even over.”
0318
