kroondomein reclame
Momenteel schenk ik node aan het begrip ‘Handsfree eten’ extra aandacht. Nou heb ik het niet over het met je handen eten van een boterham. Da’s prima, want dan zijn het nog steeds jóuw eigen handen. Eigenlijk gaat het over Kiwi, die graag met mijn handen eet en dat heb ik hem onbedoeld binnen enkele dagen hem aangeleerd. Dat komt doordat hij aanvankelijk niet wilde eten. Daardoor nam ik een paar stukjes op mijn vinger wat hij er dan graag afsnoepte. Meestal met het resultaat dat hij zelf verder uit zijn bakje at.
Gisteravond liep hij gepikeerd bij het eten weg, en ook vanochtend zat hij opnieuw met mijn vingers te ontbijten. Ik zag wel dat hij zijn eten van gisteravond toch had opgegeten, dus liet ik het nu bij een paar keer ‘vingerproeven.’ Waarschijnlijk moet ik wat meer geduld betrachten om Kiwi weer tot een normaal eetpatroon terug te laten keren.
Kiwi blijft de logeerkamer als zijn uitvalbasis houden en zodra ik kom kijken vliegt hij op me af en lopen we samen het gehele huis door. Langs mijn benen strijkend verkent hij nu veel meer de details van ons kroondomein. Nu waren het de vogeltjes in de tuin die hem in het vizier kwamen.
Refererend aan mijn Haagse kak, had ik de mazzel dat het vogeltjes-ontvangstcomité bestond uit drie dwerg-papegaaitjes, vogeltjes die door onverlaten vooral in het Amsterdamse Vondelpark zijn losgelaten. Ik had het idee dat het voor Kiwi evenzogoed de huismus had mogen zijn. Gebiologeerd bleef hij de diertjes gadeslaan.
Hij hield zich wel aan de bekende spreuk “er is een tijd van komen….”, dus taaide hij opnieuw af naar zijn eigen terrein. Ook daar is hij steeds meer gaan ontdekken. Via de kast op de vensterbank viel er ook leuk naar buiten te kijken. “Pfff, daar moest die kwibus”, baasje noemen is nog te veel van het goed, “zo nodig een foto van maken om zijn kroondomein.com te promoten.”
0120
