Veranderend poezenbeleid
Click op de foto en zie hoe Lotta altijd in afwachting is
Mijn poezenbeleid is hoognodig aan verandering toe. Niet dat ik het gezag over mijn diertjes ben verloren. Nee, gelukkig kennen zij mij nog voldoende autoriteit toe. Zover dat bij katten kan gaan, natuurlijk. Het heeft er meer mee te maken, dat ik geen politieagentje meer wil spelen. Ondanks dat ik die taak alleen bij het ochtend- en avondeten van mijn diertjes heb te vervullen. En dan gaat het alleen om het gedrag van Lotta. Ja, datzelfde poesje die wij ruim 15 jaar geleden, door haar schuwheid, als ‘niet plaatsbaar’ van Stichting Zwerfdier adopteerden.
Al weer een aantal jaren geleden zag ik een paar keer gebeuren, dat Morro nog likkebaardend bij zijn etensbordje stond, terwijl Lotta er al boven hing. Haar eigen bordje had zij al leeg geschrokt. Vanaf dat moment kreeg Lotta als vanouds haar eten in de keuken en Morro, zo’n 10 meter verder, in de patio. Een leuke bijkomstigheid is, dat ik elke keer weer opnieuw plezier heb hoe Morrootje steeds met mij meeloopt. Door z’n stramme ledenmaten van zijn oplopende leeftijd (15), beter gezegd: meehobbelt.
En dan komt het moment, dat het voor Lotta geen enkele moeite is om tien meter verder opnieuw Morro’s bordje op te zoeken. Natuurlijk in de wetenschap dat Morro van dat ene bordje graag een ‘tweegangen menu’ maakt. Voor hem is het vaste prik, om ’s ochtends eerst z’n bord voor de helft leeg te eten, om daarna mij te verzoeken voor hem de tuindeur te openen. Na zijn ochtendwandeling geeft hij, naast mij aan het bureau, met een licht miauwtje te kennen dat de ‘tweede gang’ door mag komen. Hiervoor zet ik zijn eten, op veilige hoogte weggezet, voor hem terug op de grond. ’s Avonds verloopt dit ritueel nagenoeg hetzelfde.
Lotta had hiervoor al lang haar verlies genomen, totdat zij ook bij Morro’s tweede gang haar kansen zag. Vanaf dat moment sta ik als een politieagent op corrigeerafstand, zodat Morro rustig van zijn eten kan genieten. Met een lichte stemverheffing richting het poesje weet ik haar enigszins op afstand te houden. Ben ik wat verder van de trog vandaan kruipt Lotta beetje bij beetje steeds dichterbij, terwijl Morro ongehinderd door blijft smikkelen. Ik moet er wel voor zorgen, voor Lotta goed in zicht te blijven. Want, eenmaal buiten beeld hangen er twee koppies boven dat ene etensbordje, waarna Morro terugtrekkend haar die restjes gunt.
Het komt mij niet altijd uit om ’s ochtends en ’s avonds bij Morro’s eten op wacht te staan. Nou ja, ik heb er gewoon niet altijd zin in. Dat neemt niet weg dat ik niet voor mijn verantwoordelijkheid wegloop. Dus zoek ik naar een andere oplossing. Allereerst dacht ik een bewakingscamera aan te laten leggen. Maar ja, dan verplicht ik mijzelf rond etenstijd op een beeldscherm te turen, om zo nodig via een microfoon Lotta te corrigeren. Het valt echt te vrezen dat Lotta heel snel doorheeft dat ik niet op corrigeerafstand ben, zodat zij al spinnend Morro’s eten zal veroveren.
Nee, ik overweeg geheel iets anders, waarvoor ik offerte heb aangevraagd. Wat zal het mij gaan kosten om zeven dagen per week, ’s ochtends en ’s avonds voor Morro een bodyguard in te huren, die Lotta op afstand weet te houden, totdat Morro likkebaardend aangeeft genoeg gegeten te hebben. Nog steeds mag Lotta dan de restjes opeten. Het zal mij benieuwen wat dit nieuwe poezenbeleid mij zal gaan kosten.
0117
De openbaring van een pop | Het But en de Boules
Prachtig verhaal weer en zo herkenbaar als je twee poezen of katers heb of van allebei 1 er is toch altijd een soort van brokjes nijd 🙂 .
Mijn oplossing is dat ik op 3 verschillende plekken bakjes heb staan en in de keuken is de gezamenlijke voederplek op de kast in de pc kamer is voor Diesel en op de vensterbank in de kamer is voor Jamie.
En luister is s’nachts heel goed, dan hoor je ze fluisteren tegen elkaar psss psss wij hebben het personeel weer lekker bezig gehouden. haha
Leuk verhaal. Waarbij ik me realiseer dat ik het met slechts één hond dan wel erg gemakkelijk heb.
Doet me denken aan de twee katten die ik vroeger had. Allebei een dieet met verschillend voer. De zwarte kat was een trage eter en mocht in de keuken eten. De rode kat was een schrokop en at in de gang. We lieten de deur dicht tot de zwarte kat klaar was met eten. Heel af en toe ging dat mis en moest er iemand naar boven. Dan ging de deur open en …………..roetsj, daar had je de rode kater. Die stoof door de kamer naar de keuken.