Mediamaffia en hun eerste keer
Click op de foto voor de koekoeksklok en het pasje van de MediaMaffia
Jarenlang ben ik lid geweest van de Mediamaffia, een club van zes mannen die twee keer per jaar bij elkaar kwamen. Aanleiding daartoe was de mediamap over de voor- en najaarsmode, van een groot modehuis. Zo’n happening vond altijd plaats in een Michelin sterrenrestaurant, waar wij krantenmannen werden gefêteerd. In zo’n avondvullend programma ontbrak het ons aan niets. Ook de jolijt was altijd in hoge mate aanwezig.
Zo’n vrolijke avond bleef nooit helemaal verstoken van kwajongensgedrag. Buiten ons vakgebied om hadden wij altijd veel stof tot praten, of eigenlijk tot lachen. Zo ook die ene wel heel bijzondere avond. We zouden een avondje kreeft happen, waarvoor ons stuk voor stuk een slabbetje werd voorgehangen. Dit koddige gezicht riep natuurlijk al de nodige grappen op. Een goeie basis om tot leuke verhalen te komen.
Onze gastheer leek het leuk om elkaar te verhalen over “onze eerste keer.” Hij beet de spits af met een bijna aandoenlijk verhaal. Maar eigenlijk niet de story waar wij op zaten te wachten. Het kon leuker. Met de klok mee was het nu de beurt aan mijn conculega uit het midden van het land. Rijkelijk opgesmukt met de meest hilarische details kregen wij een fantastisch verhaal voorgeschoteld, helemaal in de lijn van de softpornofilms uit Tirol. Ga daar maar eens overheen…. (Vergeef mij deze woordspeling).
Verhaal drie en vier en deden daar nauwelijks voor onder. Het leken mij niet bepaald waarheidsgetrouwe verslagen. Oi! Dat paste ook helemaal binnen de filosofie van de Mediamaffia: “Een verhaal hoeft niet waar te zijn, als het maar leuk is.” Iets wat onze weldoener, met zijn iets te saaie verhaal, toch niet helemaal had begrepen.
Als vijfde was ik aan de beurt. Natuurlijk vertikte ik het om verslag te doen van mijn “stuntelige eerste keer.” Ook hierin wilde ik mijn concurrenten minimaal evenaren. Geholpen door ons consumptieve gedrag, ging ik los: “Als opgeschoten jongens gingen wij met een paar leuke meiden naar de duinen, om ons over te geven aan alle ons bekende geneugten, waarbij wij ook onze theoretische kennis in praktijkervaring wilden omzetten. Wij voelden er niets voor om elkaar inzicht te geven in onze vaardigheden, vandaar dat elk stelletje een eigen duinpan opzocht. Om zo stoer mogelijk over te komen spraken wij af dat, de eerste die tot zijn gerief was gekomen, “koekoek” zou roepen. En ja hoor, uit voorspelbare hoek kwam “koekoek!”.
Een ruime ‘periodiek’ later hoorden wij dat Elly, het vriendinnetje van ‘koekoek Hans,’ zwanger was. Zij zouden gaan trouwen. Natuurlijk was onze vriendenclub op deze bruiloft aanwezig. Voor een mooi cadeau hadden wij zelfs heel diep in de buidel getast. Enigszins gelaten nam het bruidspaar het in ontvangst, een koekoeksklok.”
Verhaal zes kwam toen niet echt meer bij ons binnen.
0710
