Kinderlogica
Zoals dat destijds regelmatig voor kwam, was m’n maatje Gé met zijn gezin bij ons op bezoek. Traditioneel wisselden wij ons lol maken af met serieuze momenten, die dan eigenlijk altijd over onze ervaringen binnen ons vak gingen. Zo ook die ene zaterdag. Franca, zo’n zes jaartjes oud, had naast mij op de bank plaats genomen, terwijl ik met Gé bepaalde mediamutaties door nam.
“Wacht maar, ik heb op mijn kamer daarover nog wat informatie liggen”, sprong ik van de bank op, om mij richting mijn werkkamer te begeven. Ik kon niet zo snel zijn, of Franca stond naast mij, waarbij zij haar hand in de mijne had gefrummeld. “Mag ik mee naar jouw kamer,” vroeg zij nog. Op de drempel van mijn werkkamer, liet Franca mijn hand los en vloog terug naar de kamer: “Uhhhhh, hij heeft niet eens een bed in z’n eigen kamer…”
0809
