Het Haagse Volendam
In de begin jaren zestig was ik versleten van gitaarmuziek en daarvan waren er heel wat bandjes in Den Haag. Met bands als René and his Alligators, The Jumping Jewels en Willy and his Giants was mijn Haagje zelfs het ‘Volendam van weleer.’ Enkele jaren geleden las ik op FaceBook, met dank aan Peter de Vos, dat The Jumping Jewels Revivalband weer, of nog steeds, optrad.
Samen met Kieneke heb ik toen zo’n gitaarfeest meegemaakt. Klasse, allemaal leeftijdgenoten die er goed gesoigneerd uitzagen en helemaal uit hun dak gingen. Sinds dien beleefde ik dat plezier jaarlijks nog, hartje zomer, in Kijkduin.
Maar kort geleden las ik ‘de overtreffende trap’ van een Guitar-party. Maar liefst vijf bands zouden er in Hoofddorp optreden. Naast The Jumping Jewels Revival Band ook nog eens René and his Alligators, De Maskers, The Torero’s en Jacky and the Strings. Gelukkig was ook nu mijn zusje er voor te porren.
Opnieuw kwamen we in een uitverkocht huis van leeftijdgenoten. Het was met volle teugen genieten. Hoewel, ‘de zaal’ was veel minder uitbundig dan in Den Haag. Het leek een luisteravond te worden, totdat René met zijn Alligators los ging. De dansvloer stroomde vol.
Kort voor zijn optreden wisselde Kieneke met René nog gegevens uit over zijn schoonzusje, waar zij ook ‘terug in de tijd’ veel plezier mee had gehad. Op dat moment had ik René willen vragen of hij ook Black Eyes Rock speelt. Het kwam er helaas niet van.
Na zijn ‘In the Mood’, een nummer waarvoor ik destijds heel wat kwartjes de Jukebox in rolde, hoorde ik de eerste paar akkoorden van?…., het zal toch niet, ….. verrek ja, Black Eys Rock, wauw!!! René maakte er een fantastische versie van. Veel beter dan ik van Electric Johnny and his Skyrockets op CD heb. Kieneke zag mij uit m’n dak gaan en troonde mij de dansvloer op.
Nu gingen we samen uit onze bol. De dansvloer zijn we toen niet meer afgegaan. Het Haagse sfeertje had nu ook Hoofddorp bereikt. Na zijn geweldige sluitstuk ‘Alligator Boogie’ kregen we met The Jumping Jewels Revivalband helaas te weinig tijd om af te kicken. Hans van Eijk kreeg met zijn ‘springende juwelen’ van de zaalbaas onvoldoende tijd om lekker op stoom te komen.
‘Tijd is tijd’ zal er wel op de vergunning hebben gestaan. The Jumping Jewels wisten het tegensputterende publiek met ‘Sophietje’ in polonaise en luid zingend de dansvloer af te krijgen. Wat een top avond!
1118
