Na haar
Het heeft niets te maken met een religieuze achtergrond, meer met een ‘Archie Bunker mentaliteit’ van weleer, dat ik vond dat het haarknippen van mannen gescheiden van vrouwen diende te gebeuren. Uiteindelijk toen een algemene opvatting, getuige het fenomeen herensalon en damessalon. Maar ja, tijden veranderen, waar ik op afstand in mee ga. Héél erg op afstand, want mijn conservatieve opvatting heb ik nog maar sinds kort losgelaten.
Zo kwam het dat ik vandaag voor de tweede keer mijn haar door kapsalon Roos liet knippen. Ergens boven ons zal mijn Truus daarover zitten gniffelen. “Ik heb het ‘m zo vaak gezegd,” zal zij mijn moeder in deze gebeurtenis betrekken, “die kapsalon zit nog geen 80 meter van ons huis en ik kwam er al járen. Maar denk nou maar niet dat hij…” “Ach die jongen…,” zal ongetwijfeld de openingszin van mijn moeders verdediging zijn.
“Mag ik u in mijn klantenbestand opnemen?,” vroeg Roos bij het afrekenen. “Tuurlijk, maar ik denk dat mijn vrouw daar nog in staat.” En ja hoor, haar naam kwam al snel het beeldscherm binnen. “Uw vrouw kwam hier al jaren, had zelfs een vaste kapster”, nam Roos de informatie door, “zij was hier op 11 mei 2011 voor het laatst.”
Ach ja, alvorens dat zij voor de laatste keer mijn verjaardag kon meemaken, liet zij zich eerst nog even extra mooi maken. Ik hoop wel, dat ik haar daarvoor toen ook nog een complimentje heb gemaakt.
0517
-o-o-o-
n.b.: Ook haar laatste kaart was erg mooi:
https://kroondomein.com/im-memoriam-truus-kroon/truusverjaarskaart-2/
Mooie herinnering.
Zelf kom ik sedert geruime tijd wel gedraaid met het gebruik van een tondeuse..