Kroondomein.com

Het lachende laken

Click op de foto voor het gehele boek

Wim Kaspers, tot enkele jaren geleden eigenaar van het beroemde, gezellige, Alkmaarse eetcafé De Vestibule, was de eerste die mij op de vierpersoonskamer in het ziekenhuis aansprak. Wijzend op mijn trainingsjack vroeg hij: “Wat is www.kroondomein.com?” “Da’s m’n eigen website.” “Mooi, maar wat staat daar dan op?,” ging het vragen over in een diepte-interview. Zonder mij verder eerst te installeren, raakte ik met Wim in een aangenaam gesprek, waarbij de spreekwoordelijke klik bijna hoorbaar was.

“Leuk Arnold, ik schrijf zelf ook, heb naast een kookboek Koken achter de Kachel,voor al de mannen die denken dat ze niet kunnen koken, het boek Bourgondisch Sportengeschreven. Googel m’n naam maar eens, dan kom je het allemaal tegen. En weet je wat nou zo grappig is?” Van zo’n boeiende verteller wilde ik natuurlijk wel weten wát voor hem grappig is. Het antwoord liet niet langt op zich wachten. “Ik ben van oorsprong dyslectisch; dom, zoals ze dat voeger op school noemden. Daar hebben we het later nog wel over. Hier, heb je vast wat te lezen.” Zijn Bourgondisch Sporten schoof hij mijn nachtkastje binnen.

Voor mij werd het tijd om de inhoud van m’n koffer in de smalle kledingkast te legen en van mijn(ziek)bed bezit te nemen. Mede door Wim z’n grappen en grollen was ik op een heel gezellige kamer gekomen, ondanks dat we het stuk voor stuk door onze ziekte behoorlijk hadden te verduren. Ook de verpleging deed met plezier onze bedden aan. We leken zelfs genomineerd voor de prestigieuze prijs “het lachende laken”.

In alle mogelijke stemmingen kwamen wij onze tijd door. Inmiddels wist ik van Wim dat hij tegen zijn woordblindheid had geknokt, door destijds op verzoek over zijn deelname aan de Marathon van New York z’n belevingen neer te schrijven. Toen nog moest zijn komische pennenvrucht worden geredigeerd. Al gauw bleven zijn verhalen, die hij later als columnist voor een huis-aan-huisblad schreef, ver van het rode potlood, nadat Wim zich al jaren dagelijks met puzzeldoorlopers taalkundig trainde.

Wim lag eerder in het ziekenhuis dan ik, dus had er ook recht op om voor mij weer te mogen vertrekken. Zijn Bourgondisch Sporten had hij uit mijn nachtkastje gehaald, om vervolgens bij afscheid het in mijn handen te drukken. Nog even gauw had hij voorin een persoonlijk woordje toegevoegd, wat ik nog steeds niet met droge ogen weet terug te lezen. Zijn vertrek werd een behoorlijk gemis, ook al doordat zijn Trix dagelijks een verscheidenheid aan heerlijk fruit niet alleen meer voor hem de blender doorjaagde. Maar het meest miste ik toch Wims peptalksdie hij altijd op het juiste moment wist in te zetten.

Inmiddels thuis hebben we nog steeds contact. Gisteren nog, heel grappig, juist op het moment dat ik in zijn komische boek zat te lezen. Wie kan het zeggen, dat hij tijdens lezen van een boek door de auteur zelf wordt opgebeld?!

 0313

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Loading Facebook Comments ...
|
dis©laimer - Site by - Dutch Design Office