Hoera, hoera, hoera!
Yep, ik heb wat te vieren. De ‘Ennetjes’ stuurden als buren zonder dat er een vuiltje aan de lucht was, anderhalf jaar geleden DAS Rechtsbijstand met een aangetekend schrijven op mijn dak, wat ik direct na een dag van repliek diende. Stilte, heel lang stilte! Logisch want het is heel raar dat DAS, zonder dat er sprake was van een conflict, juridische eisen aan mijn tuin ging stellen. Verder lezen..
The Day After ben ik nog steeds verbolgen over het DAS/F van H-mailtje van gisteren, waar in een aperte leugen wordt verkondigd, dat er op 7 april een aangetekend schrijven is gezonden met ‘die spookbrief’ als bijlage. Zal mij benieuwen hoe de ‘handtekening voor ontvangst’ er uit ziet. Verder lezen..
Het was zo’n lekkere dag. Lekker aan het werk voor SpaarTerug®, mijn geesteskindje. Met een voldaan gevoel was ik aan het volgende dossier toe, vernieuwen van mijn hypotheek. Minder leuk, al die cijfertjes, maar het moet en uiteindelijk staat het er erg gunstig voor.
Voordat ik mij er in ging verdiepen, keek ik even naar nieuwe mail: Hè, een bericht van Fanny? Fanny, ik ken helemaal geen Fanny?! Gaat mijn dag nu nóg leuker worden? Benieuwd opende ik de mail. Verder lezen..
Alvorens een nieuwe arts te bezoeken, moet ik eraan denken, een pilletje in te nemen tegen mijn allergische reactie op artsen-arrogantie. Want, Jezus, ik had weer zo’n kwast. Verder lezen..
Click op de foto voor de volgende klant
Soms kan ik heel rancuneus zijn. In dit geval ten opzichte van een buurman. Hij heeft het onfatsoen gehad, om vanuit het niets zijn voorpui elektrisch te gaan schuren, terwijl op dat moment mijn Truus thuis lag opgebaard. En al is dat inmiddels een paar jaar geleden, nog steeds weet ik die wandaad niet te verkroppen. Verder lezen..
Jemig, wat is met de komst van de Euro winkelen toch een leuke bezigheid geworden. Waar je ook komt, in het winkelcentrum, de buurtsuper, of in de grote stad. Verder lezen..
We hebben het allemaal, je hoeft maar een bepaald nummer te horen, of allerlei herinneringen komen boven. Een heel speciale voor mij is Donna van Ritchie Valens. Deze slijper kreeg mij met mijn vroege verkering, verloofde en vrouw, dus mijn Truus, altijd de dansvloer op. De Unchained Melody van de Righteous Brothers, onze numero één aller tijden, ontlokte bij ons regelmatig een “Weet je nog…” Ik heb nooit gedacht dat deze muziek mij ooit verdrietig zou maken. Overigens een emotie die in de loop der tijd steeds minder sterk wordt en ongetwijfeld als variant op “weet je nog” zal terugkeren. Verder lezen..
Negen weken nadat ik een intimiderend schrijven van DAS Rechtsbijstand ontving, ik hen direct van repliek heb gediend, heb ik verder niets gehoord. Als sabel van Damocles blijft het boven mijn hoofd hangen, terwijl ik nog maar net drie jaar ‘hoogstaande ellende’ achter de rug heb. Ik wil ‘emotionele rust.’ Verder lezen..
Het is weer maandag, de dag dat Nederland vergadert. En daar had ik een broertje dood aan. Hans Ferrée, een wijs reclameman, had een mooie definitie voor die tomeloze werkbesprekingen. Hij noemde dit: “demonstratief niets doen.” Menig vergadertijger, die moeiteloos met Ferrée’s begrip kon wedijveren, heeft bij mij de revue gepasseerd. Verder lezen..
Click op de foto en zie de lichte wasautomaat
Bij een verhuizing is het de uitgesproken killer, de wasautomaat. Die vaak ook nog eens op zolder staat. Dat ding valt niet goed beet te pakken, is loodzwaar en daardoor compleet onhandelbaar. Zo’n apparaat komt uiteindelijk via een soort circusact de verhuiswagen in. Om dan nog eens een keertje minimaal één trap omhoog naar z’n nieuwe werkplek gesjouwd te moeten worden. Verder lezen..
